O sábado 4 de setembro a nosa romaría chegou a Santiago, para facer a Ofrenda ao Apóstolo Uns 50 irmáns e compañeiros viaxaron dende Lugo en dous autobuses. Marabilloso día de calor e sol, que anunciaba o éxito da festa que íamos celebrar Asistimos á Misa do Peregrino, onde o novo irmán Xacob Yañez leu a advocación. Foi gratamente acollido polo arcebispo de Santiago, monseñor Barrio, que nos respondeu moi cordialmente, dándonos a benvida a unha confraría xa coñecida por el en ocasións anteriores foi moi emotivo, e ao remate da eucaristía reuniuse con nós monseñor Barrio despois Acompañámolos ata o Pazo Episcopal A xornada rematou cunha comida de confraternidade, na que a todos os comensais foi difícil erguerse polo grato momento que estabamos a gozar.
*OFRENDA DÁ CONFRARÍA DO DO UNCLAVE DO SEÑOR E AS MAIOR DORES DE MARÍA OU DO APÓSTOLO SANTIAGO, NO ANO SANTO XACOBEO 2010.-
Señor Santiago:
Dende Lugo, ata a cidade máis antiga de Galicia, chamada Cidade do Sacramento por gozar dende tempos inmemoriais do privilexio da presenza eucarística de Xesucristo permanentemente na capela maior da Catedral, dirixímonos a Ti, este deán e Confraría Franciscana Penitencial de Semana Santa, ao Desenclavo e Maiores Dolores de María, cumpre a nosa fermosa tradición de peregrinar a esta impresionante Catedral cada Ano Santo.
Procesamos, peregrinamos, porque é o símbolo da nosa propia vida, unha viaxe continua cara ou encontro co Señor. Somos constantes peregrinos e, rumbo a Ti, renovamos continuamente ese espírito que nos permite saír dos Marxes establecidos polas nosas propias limitacións humanas en busca do máis transcendental.
Vimos ante o teu Sepulcro, querido Santiago, para expresar as nosas necesidades, e esixir o teu favor para que, xunto co noso esforzo, as satisfagamos en beneficio propio e de ambos:
– Precisamos, señor Santiago, homes firmes e duros para axudar a tantos que teñen que vivir as grandes traxedias do noso tempo: o paro, a pobreza, a desesperación, o desarraigo, as grandes enfermidades, a fama, a persecución.
– Necesitamos, Apóstolo Santiago, conciencias puras para guiar a nosa Sociedade cara a unha nova cultura da Vida. Debemos e queremos ser feroces defensores da Vida ante todas as súas agresións: guerra, pena de morte, tortura, eutanasia ou aborto...
– Necesitamos de Ti, Amigo do Señor, corazóns limpos e humildes, para que coa forza e a perseveranza necesarias poidamos converternos, como dixo San Francisco na súa Oración pola Paz, en instrumentos da paz do Señor, e onde imos, Nós. sempre temos o noso amor.
Querido Apóstolo, hai días nos que saímos da nosa cidade, e agora volvemos profundamente renovados. Estamos preparados para vivir como cristiáns, como verdadeiros e incansables apóstolos de Cristo, e isto é o que temos para ofrecer.
Esta é a nosa estrela a seguir, como aquelas milagreiras que brillaban pola noite no campo onde hoxe se ergue esta Catedral, e que deron nome a esta Cidade Santa: Campo de Estrelas, Compostela.
Grazas, señor Santiago.
Santiago, 4 de setembro de 2010.
Galego 
Español